Tak jak pisałam już w poprzednim poście 

przygoda z pępuszkiem nie była końcem naszych stresów.

Otóż po pierwszej wizycie u chirurga Karolinka zaczęła robić na zielono. 

/Tak wiem, że to obrzydliwe i w ogóle feee ale tak było/. 

Początkowo myśleliśmy że ma to związek z tym zabiegiem u lekarza ale przy drugiej wizycie okazało się,że to takich objawów nie powoduje.
Staraliśmy się nie wpadać w paranoję i umierać ze strachu wszak żadnych innych objawów nie było.
Sytuacja jednak ciągnęła się już 2 tygodnie.
Postanowiliśmy pójść Małą zważyć i przy okazji zapytać lekarza czy to ok.
Nasza Pani Doktor zbadała i stwierdziła, że nic Jej nie jest ale przepisała Małej jakieś kropelki jak to określiła "problemowe". Kupiliśmy, daliśmy i pomogło. Na całe szczęście, bo z racji,że karmię piersią, to mając przekonanie, że żrę coś co Karolince szkodzi, odstawiałam wszystko po kolei.
Doszło do tego, że żywiłam się wyłącznie bułką z masłem a i ją podejrzewam o złe działanie na Małą. Wiem, że takie odstawianie wszystkiego nie jest zdrowe ani dla mnie ani dla dziecka, także tym bardziej cieszę się, że to się skończyło.

Mam nadzieje, że waszym dzieciaczkom nic takiego nie dolegało.

Czy karmić piersią, gdy jestem chora?-
to pytanie zadaje sobie każda karmiąca mama kiedy dopadnie ją choroba.

Ból gardła, katar, gorączka, osłabienie – jak nic dopadło cię jakaś choróbsko.

Pierwsza myśl - czy nie zarażę swojego maluszka?

Znasz to prawda?

Bez obaw, przeziębienie nie jest przeciwwskazaniem do karmienia, wręcz przeciwnie ! Karmienie piersią jest zalecane podczas przeziębienia czy nawet grypy żołądkowej.

Tego typu infekcje można przenieść przez dotyk, bliski kontakt,  głównie drogę kropelkową, ale nie przez pokarm.

Co ważne – dzięki karmieniu dziecko będzie chronione przed infekcją. Mleko mamy potrafi dostosować się do każdej nowej sytuacji tak, by było jak najlepsze dla dziecka, dlatego karmiąc, mama przekazuje dziecku przeciwciała uodparniające dziecko na chorobę.

Zatem kontynuowanie karmienia to najlepsze co możesz zrobić dla swojego dziecka, kiedy jesteś chora.
Natomiast jego zaprzestanie może zwiększyć ryzyko zachorowania dziecka.

(Jedynymi chorobami zakaźnymi, w przypadku których należy przerwać karmienie piersią w krajach rozwiniętych jest HIV i HTLV-1)

Jak leczyć przeziębienie aby nie zaszkodzić maleństwu?

Gdy czujesz,że "coś cię bierze", nie lekceważ obiewów. Najlepszym rozwiązaniem w tym momencie są domowe sposoby, takie jak herbata z sokiem malinowym i cytryną ito. Podczas karmienia można też zażywać dużą część lekarstw. Są także antybiotyki, które można brać podczas karmienia piersią, najlepiej jednak, aby nie było to konieczne.

Gdy domowe sposoby zawiodą, skontaktuj się z lekarzem i koniecznie zaznacz, że karmisz piersią, Będzie mógł wtedy dobrać odpowiedni lek. (Jeśli lekarz zaleci odstawienie dziecka zasięgnij opinii innego lekarza, być może zaprzestanie karmienia nie będzie konieczne)

Zawsze w razie wątpliwości można też zajrzeć do Laktacyjnego Leksykonu Leków na stronie Centrum Nauki o Laktacji. Warto tam zajrzeć również w przypadku leków bez recepty.

Ważne jest aby możliwie zapobiegać rozprzestrzenianiu wirusów.
Często myj ręce, unikaj kichania i kasłania w pobliżu dziecka. Ja osobiście staram się w trakcie choroby nosić maseczkę. (Jeśli nie ciągle to przynajmniej na czas karmienia i gdy mam dziecko na rękach. 

Źródło

Warto w tym czasie "wykorzystać" pomoc bliskich, by móc chodź trochę odpocząć i się wykurować.

Wszystkim chorym życzę powrotu do zdrówka!

Pierwsze nerwy i stresy dotyczące zdrowia naszej kruszynki pojawiły się zaraz po drugiej wizycie położnej.

Cały szum rozszedł się o pępuszek, który mimo naprawdę skrupulatnej pielęgnacji, bardzo się paskudził. 

Zaczęła wydobywać się z niego ropa.

Tak jak przykazano mi w szpitalu starałam się pępuszka nie moczyć i czyścić Oktaniseptem. 

Pomagałam w tym sobie patyczkami do uszu dla dzieci ( tymi bezpiecznymi ze stoperami) gdyż one pozwalały mi dobrze dotrzeć do każdego zakamarka. 

To widać jednak nie wystarczyło. 

Musieliśmy się udać do naszej Pani Dokror, która skierowała nas do chirurga. 

Mówię znając naszą cudowną służbę zdrowia to pewnie będzie trzeba czekać ze 2 tygodnie ale jak się okazało noworodki mają w tym chorym systemie swoje przywileje i udało nam się dostać za 2 dni.

2 dni stresu, wertowania internetu (co stanowczo odradzam!!!), pretensji do siebie, że to MOJA WINA itp.

Wreszcie dzień wizyty. Stres jeszcze większy bo jak, tę ledwo tygodniową kruszynkę, zawieść, jak się zachować. Ach co się wtedy w mojej głowie nie działo. Jeszce jak teraz o tym myślę to czuję ten mętlik w głowie. 

Wizyta - miła, starsza pani doktor wyjaśniła co i jak, potraktowała pępuszek azotanem srebra (chyba, że mnie pamięć myli i inaczej się to zwało), kazała zapisać się na kontrole i powtórkę za kilka dni i po krzyku. 

Przyznam, że jak stamtąd wyszliśmy poczułam, jakby mi kamień spadł z serca. 

Oczywiście potem pojawił się inny problem ale to już może następnym razem. 

Wróciliśmy na kontrolę po tygodniu okazało się że już jest ok i poprawki nie trzeba.

Tak naprawdę wiedziałam /a raczej czułam/, że nie będzie potrzebna gdyż już następnego dnia wydzieliny praktycznie nie było.

No ale przygoda ze szpitalem zaliczona. Dobrze, że tylko taka blacha(chodź wierzcie mi dla mnie wcale taka nie była). Pępuszek odpadł 21 stycznia akurat przy ostatniej kontroli położnej. 

Mam nadzieję, że wam się podobne historie nie przytrafiły/przytrafią.